"Ang Huling Liham" (Dagli)

"Ang Huling Liham"

ni Grace Casabar

Pagmulat ko ng mata, naroon siya—si Eman—nakaupo sa paborito naming bangko sap arke. Ang kanyang ngiti ay pamilyar, ngunit tila may lungkot na hindi ko mawari. Hawak niya ang isang piraso ng papel, na agad niyang inabot sa akin nang makita ako." Lia," tawag niya, banayad ngunit puno ng damdamin. "Basahin mo ito."Kinabahan ako ngunit binuksan ang liham. Bumungad ang mga salitang halos humintoa ng aking mundo:M inamahal kong Lia, Paumanhin kung hindi kita nagawang ipaglaban noon. Natakota kong harapin ang mundo para sa atin. Ngunit mahal na mahal kita. Palagi. Nalilito, lumingon ako sa kanya. "Eman, ano ang ibig sabihin nito? Ikaw ang pumili sa akin, hindi ba? Ako ang pinili mo!" Ngunit hindi siya sumagot. Ngumiti lamang siya nang malungkot at tumayo." Paumanhin, Lia," aniya, at unti-unti siyang naglakad palayo. Hinabol ko siya, ngunit sa bawat hakbang ko’y tila lalong lumalayo ang kanyang anyo. Hanggang sa siya’y naglaho, parang usok na tinangay ng hangin. 

Napaupo ako, hinahabol ang hininga. Lumingon ako sa paligid, ngunit ang parke’y tila mas tahimik kaysa dati. Pilit kong inuunawa ang nangyari nang biglang marinig ang isang pamilyar na boses sa likuran ko. Lia? tanong ng isang lalaki. Napalingon ako at natagpuan si Marco, ang matalik kong kaibigan, bitbit ang parehong piraso ng liham. Marco? Paano napunta sa’yo ang sulat na ito? tanong ko, namumutla. Hindi pa rin ba malinaw sa’yo? Tumitig siya sa akin nang mariin. "Lia, si Eman ay wala na. Matagal na. Ang sulat na ‘yan… ako ang naglagay sa puntod niya, noong araw ng kanyang libing. Ibinigay ko iyon bilang huling paalam. "Nanginginig ang buo kong katawan. Hindi... hindi maaari. Nakausap ko siya. 

Narito siya kanina. Niyakap ko siya! Ngunit sa aking likuran, narinig ko ang bulong ng hangin, ang boses ni Eman, malamig ngunit puno ng pagmamahal: "Paalam, Lia. Mahalin mo siya. "Doon ko lang napagtanto. Hindi na si Eman ang naghihintay sa akin kundi si Marco, ang taong tahimik na nagmahal sa akin habang nakakulong ako sa nakaraan.